مسیح دانشوری که بود؟ - سرگرمی تفریحی

آن زمان بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز تخصصی ریه و پیوند ایران در بالاترین نقطه تهران، یعنی دارآباد ساخته شد. ساخت این بنا برای درمان سل ریوی شاه همیشه مریض احوال یعنی مظفرالدین شاه بود. متخصصان فرانسوی به دنبال جایی خوش آب وهوا برای ساخت مرکزی درمانی بودند تا شاه ایران در آنجا فرایند درمانش پیگیری شود. علی اصغرخان اتابک اعظم در سال 1273 شمسی باغ بزرگی را در روستای دارآباد به مساحت 260 هزار مترمربع خریداری کرد.

با دستور حکیم الملک، عمارتی در آن بنا ساخته شد و به کاخ شاه آباد معروف شد تا شاه بیشتر زمان حکومت خود را در این کاخ و کاخ تابستانی صاحبقرانیه بگذراند. آن زمان بیمارستان، هنوز بیمارستان نبود. 29 سال بعد دکتر مسیح دانشوری پس از کسب مجوز از دربار، یک مدرسه پرستاری در ساختمان میرزا علی اصغرخان احداث کرد و حالا بعد از سال ها این بیمارستان به بزرگ ترین مرکز آموزش، پژوهش و درمان بیماری های ریوی و سل کشور تبدیل شده است.

بعد ها که مظفرالدین شاه، دیگر مرده بود و نیازی به بیمارستان نبود، این بنا توسط دکتر مسیح دانشوری در سال 1310 به آسایشگاهی برای معلولان و پرستاران تبدیل شد؛ جایی که کمی بعد، مسیح دانشوری که حالا دیگر دانش آموخته فرانسه بود، آنجا مرکزی تخصصی برای مبتلایان به سل شد؛ جایی که این بیماران در آنجا زندگی کرده و در نهایت مرگ را هم تجربه می کردند. بیمارستانی که بعد ها پس از انقلاب اسلامی مرکز تحقیقات سل و بیماری های ریوی و سپس بیمارستان مسیح دانشوری شد.

مسیح دانشوری، جوان نیشابوری که تحصیلات ابتدایی را در مشهد و متوسطه را در مدرسه فرانسوی سن لویی گذرانده بود، در فرانسه درس خواند و تخصصش را در رشته سل و ریه گرفت و به کشور برگشت. او اولین متخصص سل و ریه ایرانی بود. پدرش سیدعلی دانشوری از اهالی نیشابور بود و پزشکی معروف و حاذق در منطقه خراسان بود که به حافظ الصحه مجدالحکماء مشهور بود. دلیل علاقه مسیح به خواندن درباره ریه و سل این بود که آن زمان بیماری های سل و ریوی از بیماری های شایع در ایران بود و افراد زیادی به این دلیل جان می سپردند.

همین علاقه او را به فکر ساخت مرکزی تخصصی برای بیماران ریوی انداخت و بلااستفاده بودن مرکز پزشکی دارآباد که سال ها بود بلااستفاده مانده بود، او را به این فکر انداخت که با کمک افراد خیر و همچنین متنفذان بنا را کامل و تبدیل به مرکزی برای تحقیقات ریوی و همچنین آسایش مسلولان کند. یکی از این ساختمان های قدیمی که به ساختمان فخرالدوله معروف است، همان ساختمانی است که توسط دختر مظفرالدین شاه ساخته شد و به ساختمان فخرالدوله مشهور است.

همچنین ساختمان بخش های بیماران مسلول توسط مهندسان آلمانی با معماری خاص طراحی و به شکل بال خمیده ساخته شد. این بیمارستان در تاریخ 24 مردادماه سال 1316 رسما با عنوان آسایشگاه شاه آباد افتتاح شد و دانشوری در آن به معالجه و درمان بیماران مبتلا به سل پرداخت. پس از مرگ دکتر دانشوری در سال 47 و همچنین وقوع انقلاب اسلامی در سال 57، این بیمارستان زیر نظر دانشگاه شهید بهشتی قرار گرفت.