برای نقشم در سریال گاندو 25 کیلوگرم وزن اضافه کردم - سرگرمی تفریحی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، پیام دهکردی نیز در مجموعه تلویزیونی گاندو به نقش آفرینی شخصیتی محوری و سخت می پردازد که به این بهانه به سراغ این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون رفتیم و با وی پیرامون موضوعات متفاوتی در مورد سریال تلویزیونی گاندو و دیگر فعالیت های این هنرمند به گفت وگو نشستیم که در ادامه خواهید خواند:

کمی در مورد فعالیت های اخیر خود در عرصه بازیگری صحبت کنید

دهکردی: در حال حاضر سریال گاندو را از شبکه سه سیما دارم که این شب ها با استقبال خوبی روبرو شده، همچنین در تئاتری به نام جنایت و مکافات به ایفای نقش می پردازم که در تالار وحدت هر شب روی صحنه می رود، در حوزه ادبیات نیز مشغول تهیه و آماده سازی یک کتاب گویا تحت عنوان کجایی هستم که به زودی در قالب سی دی روانه بازار خواهد شد و در کنار این فعالیت ها به تدریس و کلاس های آموزشی نیز می پردازم .

در مورد سریال گاندو که این شب ها با استقبال خوبی از سوی مخاطبان روبرو شده بگویید

دهکردی: مجموعه گاندو به کارگردانی جواد افشار و تهیه کنندگی مجتبی امینی و با همکاری موسسه شهید آوینی تولید شده و نویسندگی آن را آرش قادری بر عهده دارد، این مجموعه کاری در فضای امنیت و ضد جاسوسی بوده و یک بخشی از آن در مورد جاسوس هایی می باشد که در ایران فعالیت می کردند، من در این سریال نقش مایکل هاشمیان که به جیسون رضائیان معروف است را بازی می کنم، این فرد برای مردم شناخته شده است، زیرا از طریق اخبار در همان زمانی که دستگیر شد خیلی مطرح شد و تا سال 94-95 نیز سر خط خبر ها بود .

جیسون رضائیان شخصیت به شدت پیچیده و بسیار سختی دارد، در واقع پیچیده ترین نقشی است که در تلویزیون طی این سال ها داشته ام، راستش را بخواهید اصلاً قرار نبود خود جیسون رضائیان را بازسازی نماییم که اگر قرار بر این بود ضرورتی به حضور بنده وجود نداشت و می توانستند با حضور نابازیگر و شبیه سازی ازنظر چهره به گزینه ایده آل خود برسند، اما دغدغه اصلی کارگردان این بود که جیسون رضائیان را در غالب یک سریال با تمامی جذابیت های نمایشی و کشش های دراماتیک بتوانیم برای مخاطب بازسازی کنیم، یعنی در حین اینکه نقش باورپذیر باشد به نوعی جیسون رضائیان را تداعی کند، در بحث لهجه و فضاسازی هم شخصیت جذاب و گیرایی باشد که تماشاگر بتواند قصه را به خوبی دنبال کند.

چه طور خود را به نقش نزدیک کردید؟

دهکردی: قبل از اینکه این سریال بخواهد کلید بخورد در همان بزنگاه به دلیل اینکه، مطالعات تاریخی را خیلی دوست دارم و برایم بسیار دل نشین است، در همان مقطع زمان نیز پیگیر ماجرای جیسون رضائیان بودم و به همین دلیل خیلی شخصیت غریبی برایم نبود، اما به ضرورت این نقش تلاش کردم بیشتر به این شخصیت نزدیک شوم، پیشنهاد شد که فیلم ها و اسناد صوتی که از این شخص موجود است را گوش دهم، اما ترجیح من بر این بود که خلقی بر اساس ادراک خودم انجام دهم تا نتیجه کار خوب شود به همین دلیل نه فیلمی دیدم و نه صدایی شنیدم، اما در مورد این شخصیت مطالعه زیادی کردم که بتوانم با افکار، عقاید، احساساتش آشنا شوم و زوایای مختلف شخصیتی او را بشناسم و البته توضیحات، راهنمایی ها و همفکری های جواد افشار در کنار فیلم نامه خوب این مجموعه بی تأثیر نبودند .

در کنار آن ها تمرینات بسیاری انجام دادم چراکه این نقش هم احوال پیچیده روانی خاصی دارد که شاخصه کاراکتر بزرگ و پیچیده ای است، همچنین نوع زبان، بدن، لهجه و گویش خاص خود را داشته و هماهنگی این اجزا با همدیگر بسیار کار دشواری بود، برای نزدیک شدن به نقش مدت زیادی با جواد افشار در این مورد صحبت کردیم و یک مربی زبان در اختیار داشتیم که بسیار تلاش کرد تا لهجه این شخصیت باورپذیر و لهجه ای واقعی باشد و برای اینکه به هیبت و هیکل مدنظر نزدیک شوم 25 کیلوگرم وزن اضافه و نهایتاً این شخصیت را از صفر تا صد طراحی کردم. به هرحال آنچه در توان من بود، سعی کردم انجام دهم که این نقش به بهترین شکل اتفاق بیفتد .

از سختی های تولید سریال گاندو بگویید

دهکردی: واقعاً دشواری های زیادی داشت، چون به هیچ وجه دوست نداشتم شبیه کار های کلیشه ای شود، می خواستم اگر کسی بازی بنده را در فیلم دید، بگوید این همان اصل جنس است، این فرایند کمی پیچیده بود، چون شخصیتی که بازی کردم، در حال حاضر زنده است و تأثیر درخور توجهی بر تاریخ ما گذاشته است، فیلم برداری این مجموعه نیز سختی های خاص خودش را دارد، به خصوص فیلم برداری بخش های خارج از کشور بسیار سخت بود چراکه بالای 12 ساعت در روز مجبور به فیلم برداری مستمر بودیم که بتوانیم به سرعت این پروژه را به خاتمه برسانیم و حالا پس از خاتمه فیلم برداری نیز درگیر کاهش وزن هستم که بتوانم به وزن قبلی خود بازگردم .

چند ماه درگیر این پروژه بودید؟

دهکردی: تقریباً از چند ماه قبل از زمان شروع فیلم برداری پروژه درگیر آن شدم و به طور عمده در تمام زمان فیلم برداری نیز حضور داشتم چراکه مایکل نقش اصلی این سریال است و دوشادوش محمد که مأمور این پرونده است قصه را پیش می برند .

بازخورد مردم نسبت به سریال گاندو چگونه است؟

دهکردی: بازخورد مردم خدا را شکر خیلی خوب بوده است و عمدتا به نحوی بوده که از دیدن سریال ابراز خشنودی می کنند، من از مردم قدردانی و سپاس ویژه می کنم که در اکثر بازخورد ها می گویند باعلاقه زیاد سریال را دنبال می کنند و به باورپذیری آن اذعان دارند .

در مورد تئاتر جنایات و مکافات بگویید

دهکردی: البته بنده خیلی دیر به گروه پیوستم، تمرینات فشرده ای داشته و یک ماه درگیر تمرین تئاتر بودم، نقشی به نام مارمالادوف را بازی می کنم، این شخصیت درگیری هایی با نقش اصلی داستان یعنی راسکولنیکف دارد و بر روی آن بسیار تأثیرگذار است، نقش بسیار پیچیده ای که شخصیت بسیار دشواری دارد، من در سال های بازیگری که داشتم در مجموع نقش هایی که بازی کردم به این کیفیت نبوده و تلاش کردم یک اجرای متفاوتی از این جنس آدم ها را ارائه دهم، مارمالادوف بسیار آدم خاص و دوست داشتنی است و شاید ازنظر حضوری نقش بلندی نباشد اما اثرگذاری اش در قصه بسیار زیاد و ماندگار است و امیدوارم درخور پذیرش مخاطبان باشد .

وضعیت کلی تئاتر را امروزه چگونه ارزیابی می کنید؟

دهکردی: وضعیت ازنظر کمیت بسیار رو به رشد است، اینکه هر شب تعداد کثیری تئاتر در سالن های مختلف در حال اجرا داریم اتفاق مبارکی است، اما متأسفانه از لحاظ کیفیت روند رو به رشدی را در این سال ها نداشته ایم و شرایط تئاتر ایران از سرفصل های خود در حال دور شدن بوده و به نظر من تئاتر ایران باید تئاتر متکثر باشد یعنی هم شامل تئاتر تجاری و هم شامل تئاتر خلاق، پویا و زنده باشد اما متأسفانه امروزه فضای تجارت زده سینما به تئاتر سرایت کرده و آن را آلوده می کند، اما آنچه مسلم است نه وضعیت تئاتر ما و نه به طور کلان تر وضعیت فرهنگ ما خوب نیست .

حضور چهره ها به نظر شما باعث پیشرفت و رونق تئاتر شده است؟

دهکردی: من خیلی قائل بر تفکیک نیستم که مثلاً بازیگر تئاتر، باید فقط در تئاتر حضور داشته باشد و بازیگر سینما، فقط در سینما و به نظرم اشکالی ندارد ما بلد باشیم در هر محیطی کارکنیم، ما می توانیم در هر عرصه ای پیروز باشیم و به نظر من چنانکه بازیگران سینما بتوانند در تئاتر خوب عمل کنند و پیروز ظاهر شوند می توانند تماشاچی ها را با تئاتر پیوند و آشتی دهند، من اعتقاد دارم که اگر تئاتر خوب تولید شود مردم به دنبالش خواهند آمد، در همین یکی دو سال اخیر هم شاهد این بوده ایم که فارغ التحصیلان دانشگاهی کارهای بسیار پیروزی را اجرا کرده اند و بااینکه معروفیت نداشتند مردم از آنها بسیار استقبال کردند، اما اینکه ما اگر با دید ابزاری به چهره ها در عرصه تئاتر نگاه کنیم به این عزیزان توهین کرده ایم، ثانیاً زمانی که این نگاه ابزاری باشد ماهیت کیفیتی از بین می رود و این آسیب دوم است، اما اگر این طور نباشد و تنها به دلیل ضرورت نقش و فضای کار و ... انتخاب شده باشند حضور این عزیزان بسیار اتفاق خوبی است .

منبع:میزان

،