ده تکنیک مهم دوربین عکاسی برای مبتدیان (قسمت دوم) - سرگرمی تفریحی

مقاله مرتبط:

ده تکنیک مهم دوربین عکاسی برای مبتدیان (قسمت اول)

6. چطور سوژه را در کادر قرار دهیم؟

در این بخش به شما آموزش خواهیم داد که چطور سوژه را در کادر قرار دهید و از فضای اطراف خود بیشترین بهره را ببرید. در کنار انتخاب سوژه مناسب و برترین تنظیمات ممکن برای دوربین، یاد گرفتن اصول ترکیب بندی در عکاسی، یکی از راه های مهم و اساسی در بهبود بخشیدن به نتیجه کار شما است. قوانین و تئوری های متعددی درباره انتخاب برترین ترکیب بندی وجود دارند. اما آن نکته کلیدی که هنگام عکاسی باید به آن فکر کنید این است که سوژه اصلی را در کجای کادر قرار دهید.

قانون یک سوم

قرار دادن سوژه اصلی در مرکز کادر، وسوسه انگیز است اما این کار باعث می گردد که ترکیب بندی عکس، ایستا به نظر برسد. در بیشتر مواقع بهتر است که سوژه را در مرکز کادر قرار ندهید. روش کلاسیک این است که از قانون یک سوم بهره ببرید که به وسیله خطوط مجازی که طول و عرض عکس را به سه قسمت مساوی تقسیم می نمایند، تعریف می گردد. در این حالت باید سوژه اصلی را روی یکی از این خط ها یا در محل تقاطع آنها قرار دهید.

از فضای اطراف سوژه، به خوبی بهره ببرید.

فضای اطراف سوژه به اندازه سوژه اصلی، در کادربندی مناسب اهمیت دارد. قبل از هر کاری، شما باید تصمیم بگیرید که تمایل دارید چقدر از محیط اطراف سوژه را در کادر قرار دهید. البته این یک مطلب اثبات شده نیست اما قانون کلی این است که شما باید زمانی محیط اطراف را وارد کادر کنید که چیزی به عکس بیافزاید؛ مانند محیط اطراف سوژه در یک پرتره یا هنگام عکاسی از حیات وحش.

در نظر گرفتن فضای حرکت

در نظر گرفتن فضا در عکس برای عکس هایی که فعالیت یا جنب و جوشی را نشان می دهند و یا در عکاسی پرتره، قابل اجرا است. زمانی که به عکس یک سوژه متحرک نگاه می کنید، به طور طبیعی، راستا آن را دنبال خواهید کرد تا ببینید به کجا می رود. به همین علت، بهتر است که در جلوی سوژه، فضای بیشتری نسبت به پشت آن در نظر بگیرید در غیر این صورت ممکن است عکس شما نامتعادل به نظر برسد. عکس های پرتره نیز می توانند از این تکنیک ترکیب بندی برترین بهره را ببرند. در نظر گرفتن اندازهی فضای خالی در جهتی که سوژه به آن نگاه می نماید، یک ترکیب بندی متعادل را ایجاد خواهد نمود.

7. اصول استفاده از فلاش های TTL را یاد بگیرید.

در این بخش از مقاله، چند تکنیک اصلی فلاش TTL را یاد می گیریم؛ تکنیک هایی که عکس های شما را متحول خواهند کرد. بسیاری از افراد به علت پیچیدگی و سختی استفاده از آن و یا به علت نور شدید و نامطلوبی که ممکن است ایجاد کند، می ترسند از فلاش استفاده نمایند. اما با کنترل اندازه نوردهی TTL (به وسیله لنز) و آنالیز کردن بلافاصله نتیجه کار، استفاده از فلاش، آنقدر ها که به نظر می رسد، سخت نخواهد بود. نکته کلیدی در استفاده از فلاش این است که شما به خوبی رابطه نور فلاش و نور محیط را درک کنید. مثل حالتی که بدون فلاش عکاسی می کنید، هنگام عکاسی با فلاش نیز، باید اندازه نوردهی مناسب را با توجه به شرایط نوری محیط، تنظیم کنید. سپس باید نحوه تنظیم نور فلاش را به خوبی یاد بگیرید.

نوردهی با فلاش

مانند استفاده از حالت نوردهی اتوماتیک (Automatic exposure) در عکس های معمولی، استفاده از نوردهی فلاش TTL به طور اتوماتیک (Automatic TTL flash exposure) نیز، نتایج خوبی در پی خواهد داشت. اما شرایطی پیش می آید که شما با توجه به سوژه و نتیجه ای که مد نظر دارید، باید خودتان نوردهی را تنظیم کنید. زمانی که از فلاش TTL استفاده می کنید، شما روی دو قسمت کنترل خواهید داشت: هم نور محیط و هم نور فلاش. تکنیک اصلی این است که ابتدا از کنترل جبران نوردهی (Exposure Compensation) برای تنظیم نور محیط و سپس از کنترل جبران نوردهی فلاش برای تنظیم نور فلاش، بهره ببرید. متاسفانه تاثیر دقیق این ابزار های کنترل نوردهی در سیستم های فلاش ساخته شده به وسیله سازندگان مختلف، فرق دارد. در دوربین های Canon EOS، تنظیمات نوردهی در این دو بخش کاملا از هم مجزا هستند. بنابراین وقتی جبران نوردهی اصلی را تنظیم می کنید، روی فلاش تاثیری نخواهد داشت. اما سیستم دوربین های نیکون کمی با کنون تفاوت دارد. در این دوربین ها تنظیم جبران نوردهی اصلی، هم بر نور محیط و هم بر نور فلاش، تاثیرگذار است در حالی که جبران نوردهی فلاش، فقط مخصوص فلاش است. برای به دست آوردن نتیجه دلخواه باید تنظیمات متفاوت را امتحان کنید. چرا که در دوربین های نیکون اگر بر فرض مثال اندازه جبران نوردهی را -1 در نظر بگیرید، نور فلاش نیز کاهش خواهد یافت. برای برگرداندن نوردهی فلاش به حالت نرمال، باید اندازه جبران نوردهی فلاش را +1 در نظر بگیرید.

نور فلاش را کاهش دهید.

این تکنیک، نور فلاش را برای داشتن نتایجی طبیعی تر، کاهش می دهد. اندازه جبران نوردهی دوربین را صفر در نظر بگیرید سپس اندازه جبران نوردهی فلاش را روی منفی یک قرار دهید تا نور فلاش را کاهش دهد. با این تکنیک، استفاده از نور فلاش در عکس هایتان واضح نخواهد بود.

با افزودن نور فلاش، عکس های دراماتیک بگیرید.

برای اینکه سوژه اصلی، برجسته تر از پس زمینه به نظر برسد، اندازه جبران نوردهی دوربین را روی -1 تنظیم کنید تا پس زمینه تصویر تاریک تر گردد. حالا اندازه جبران نوردهی فلاش را در دوربین های نیکون، مثبت یک و در دوربین های کنون، صفر در نظر بگیرید. با این کار، سوژه شما برجسته تر از پس زمینه به نظر می رسد. استفاده از TTL radio trigger، به شما این امکان را می دهد که فلاش را از دوربین جدا نموده و آن را در جای دیگری قرار دهید، بدین ترتیب امکان خلاقیت بیشتری در نورپردازی خواهید داشت. البته با استفاده از یک سیم مخصوص فلاش TTL، با هزینه کمتری می توانید از قابلیت های اتوماتیک فلاش بهره ببرید.

8. مثل حرفه ای ها، عکس های خود را شارپ تر کنید.

در این بخش شرح خواهیم داد که چطور می توانید برای تاثیر گذاری بیشتر عکس، آنها را شارپ تر کنید. به دست آوردن مهارت در استفاده هر چه بهتر از نرم افزار های ویرایش عکس، به صرف زمان و کسب تجربه احتیاج دارد. دانستن این نکته که هر چه بیشتر عکس های خود را شارپ کنید واضح تر به نظر می رسند که ممکن است کمی وسوسه انگیز باشد. اما این نکته را هم مد نظر داشته باشید که باید در استفاده از این تکنیک، کمی محتاطانه تر عمل کنید، زیرا استفاده بیش از حد از آن موجب ایجاد نویز و هاله های نور در عکس می گردد. یکی از رایج ترین دلایلی که باعث بیش از حد شارپ شدن عکس ها می گردد، استفاده از این تکنیک در مرحله نامناسبی از فرآیند پردازش عکس است و یا استفاده از آن روی عکس هایی که قبلا شارپ شده اند. اگر با فرمت JPEG عکاسی می کنید ممکن است که این مرحله به شکل اتوماتیک در دوربین انجام گردد، بنابراین هنگام افزودن شارپنس بیشتر به عکس، باید احتیاط کنید.

ویرایش عکس ها

عکس هایی که با فرمت Raw ثبت می شوند در دوربین و به طور اتوماتیک شارپ نمی شوند، اما می توانید در مرحله پردازش و ویرایش عکس این کار را انجام دهید. فقط کافی است درباره اینکه می خواهید این کار را در مرحله تنظیم raw انجام دهید یا بعدا، تصمیم گیری کنید. هنگام عکاسی با فرمت raw، شما اطلاعات بیشتری از رنگ و تونالیته در اختیار خواهید داشت. استفاده از این اطلاعات، باعث می گردد که عکس نهایی، زیباتر به نظر برسد. Adobe Camera Raw یکی از برترین نرم افزار ها برای آغاز این کار، یعنی شارپ کردن عکس هایی با فرمت raw است. زمانی که یک عکس raw را در فتوشاپ باز می کنید، Camera Raw به طور اتوماتیک اجرا خواهد شد. کنترل های مربوط به شارپ کردن عکس در زیر تب Details قابل مشاهده هستند. اما قبل از آغاز کار از منوی کشویی پایین و سمت چپ عکس در گوشه تصویر، بزرگنمایی و پیش نمایش عکس را روی صد در صد تنظیم کنید. کنترل های شارپ کردن عکس در Camera Raw، مشابه کنترل های USM است. با تنظیم Amount، اندازه و با تنظیم گزینه Radius، عرض ناحیه ای که در کنار قسمت های شارپ شده قرار گرفته است را معین می کنیم. اسلایدر Detail، مشابه Threshold است که از آن برای کنترل هاله های نور و معین اندازه تاکید بر حاشیه ها استفاده می گردد. هر چه اندازه آن افزایش پیدا کند، تاثیر آن کمتر می گردد. یعنی تنظیم اندازه 100 برای Detail مانند معین اندازه صفر برای Threshold است و بر عکس. در نهایت، اسلایدر Mask برای معین محدوده شارپنس، استفاده می گردد. در حالی که تنظیمات Masking را اجرا می کنید، دکمه Alt را پایین نگه دارید تا نواحی شارپ شده را ببینید. قسمت های سیاه رنگ، بدون تغییر باقی می مانند. برای شارپ کردن عکس هایی با فرمت JPEG نیز می توانید از Camera Raw بهره ببرید. تصویر را در Bridge انتخاب کنید، روی آن راست کلیک نموده و گزینه Open in Camera Raw را انتخاب کنید. نکته کلیدی در این مرحله، پیش نمایش قسمت های شارپ شده است. به این ترتیب می توانید بین آشکار کردن جزییات و از بین بردن نویزها، تعادل ایجاد کنید. به طور کلی، برترین راه برای جلوگیری از شارپ شدن زیادی عکس ها (over-sharpening) این است که این تنظیمات را در مرحله آخر، اعمال کنید. پس اگر می خواهید عکس هایتان را در فتوشاپ ویرایش کنید، بهتر است که تنظیمات شارپ کردن داخل دوربین یا فرمت raw را خاموش کنید.

شارپ شدن بیش از حد تصاویر

یکی از آشکارترین تاثیرات شارپ کردن بیش از حد عکس، ایجاد هاله های نوری در اطراف جزییات عکس بر اثر تنظیم اندازه زیاد برای Radius، است. برای پی بردن به این مطلب، روی بخش هایی از عکس که شامل خطوط تیره یا جزییات ریز در یک پس زمینه روشن تر است، صد در صد زوم کنید.

برترین تنظیمات برای شارپ کردن عکس

نکته کلیدی در شارپ کردن عکس با استفاده از فیلتر Unsharp Mask در فتوشاپ، دقیق و غیر قابل تشخیص بودن آن است. برای آغاز، از این تنظیمات بهره ببرید: اندازه Amount بین 50 تا 80 درصد، اندازه 1 برای Radius و اندازه Threshold بین 2 و 5.

9. چطور درجه اشباع رنگ ها را کنترل کنیم؟

در این بخش از مقاله، به عکاسی رنگی و نحوه استفاده از دوربین به منظور ثبت رنگ های دقیق، نگاهی می اندازیم و درباره تنظیم این رنگ ها در کامپیوتر صحبت خواهیم کرد. دوربین های دیجیتال، انعطاف پذیری زیادی را در اختیار عکاسان امروزی قرار داده اند. امروزه دیگر احتیاجی نیست که چندین بدنه دوربین با فیلم های مختلف و یک کیف پر از فیلتر های اصلاح رنگ برای متعادل کردن رنگ های ناخواسته در شرایط نوری مختلف، با خود حمل کنید. حالا تنها با استفاده از یک دوربین و در چند ثانیه می توانید به عکس ها رنگ اضافه کنید یا حذف کنید، رنگ ها را زنده تر کنید و گرم تر یا سرد تر کنید. به علاوه، عکاسی دیجیتال، یک بعد دیگر به عکس اضافه نموده است. اکنون شما می توانید بعد از گرفتن عکس، با کنترل و سرعت بهتر نسبت به گذشته، رنگ ها را تغییر دهید و اصلاح کنید.

رنگ نور طبیعی

کنترل تراز سفیدی اتوماتیک در دوربین های دیجیتال، به منظور تنظیم درجه حرارت و رنگ در نورهای متفاوت طراحی شده تا نتیجه کار تا حد ممکن به واقعیت نزدیک باشد. اما این فرآیند، همیشه آن طور که انتظار دارید، پیش نمی رود. به عنوان مثال، عکاسان طبیعت بیشتر در پی این هستند که رنگ ها در عکس، طبیعی تر به نظر برسند چرا که این امر، به عکس طبیعت، هویت و اصالت می بخشد.

فضاهای رنگی

هر بحثی درباره رنگ ها وعکاسی دیجیتال به بحث های فنی ای منجر خواهد شد که برای عکاسان آنالوگ تازگی دارد. یکی از این مباحث، فضاهای رنگی است یعنی رنگ هایی که یک دوربین، یک اسکنر، یک چاپگر و صفحه نمایش یک کامپیوتر، می توانند فراوری نمایند. سازندگان در پی این هستند که این فضاهای رنگی را به نحوی استانداردسازی نمایند که وسایل مختلف عکاسی دیجیتال، بتوانند رنگ های پایداری را فراوری نمایند. بیشتر دوربین های دیجیتال و چاپگرها از فضاهای رنگی تحت عنوان sRGB استفاده می نمایند. این فضا، دامنه وسیعی از رنگ ها را برای کاربردهای مختلف فراوری می نماید و مزیت آن این است که در بین لوازم جانبی مختلف، استاندارد است. دوربین های شخصی، چاپگرها و اسکنر ها ممکن است دارای پروفایل های رنگی باشند که نحوه به کار بردن رنگ ها در آن وسیله را تعریف می نماید. اگر می خواهید از سیستم مدیریت رنگ نرم افزار ها بهره ببرید، باید درباره پروفایل های رنگی بیشتر بدانید.

دمای رنگ

دمای رنگ ها با استفاده از واحد اندازه گیری دمای درجه کلوین به صورت علمی قابل اندازه گیری است. نورپردازی ها ممکن است درجه حرارتی بین 2000 درجه کلوین (رنگ های گرم) و 9500 درجه کلوین (رنگ های سرد)، داشته باشند. این اندازه گیری ها از این نکته نشات گرفته اند که نور ساطع شده از اشیای گرم، طیفی ایجاد می نماید که با افزایش دما تغییر می یابد. نورپردازی با دمای پایین، گرم تر است (رنگ قرمز و زد در آن بیشتر است) و نورپردازی با دمای بالاتر، سردتر است (رنگ آبی بیشتر). این همان چیزی است که امکان جبران نوردهی در دوربین های دیجیتال برای آن طراحی شده است. شما می توانید آن را به سادگی در حالت اتوماتیک قرار دهید و امیدوار باشید که برترین نتیجه را می گیرید، یا اینکه می توانید به صورت دستی آن را با توجه به شرایط تنظیم کنید. بعضی از دوربین های گران قیمت، اندازه تراز سفیدی را بر حسب درجه کلوین تعیین می نمایند اما بیشتر دوربین ها از از نام های خاص متناسب با شرایط نوری بهره می گیرند؛ مانند: نور روز (Daylight)، تنگستن (Tungsten) و سایه (Shade).

تنظیم اندازه رنگ و اشباع (Hue/Saturation)

در سپیده دم یا گرگ و میش غروب آفتاب، نور محیط، ذاتا سرد و آبی است که در این شرایط می توان عکس های بی نظیری با نور کم محیط، خلق کرد. در صبح زود یا قبل از غروب، خورشید درخششی گرم و مجذوب کننده ایجاد می نماید. اگر می خواهید نور طبیعی را در عکس های خود حفظ کنید، اطمینان حاصل کنید که دوربینتان به تصحیح رنگ نمی پردازد. بیشتر عکس های چشم انداز ها طبیعی با استفاده از تنظیمات نور روز (Daylight) به برترین شکل ممکن ثبت می شوند، چرا که این تنظیمات، دوربین را مجبور می نماید تا از تعادل رنگی (colour balance) استاندارد و ثابتی، استفاده کند. مثل تنظیمات شارپ کردن عکس ها، در تنظیمات مربوط به اشباع رنگ نیز باید با دقت و احتیاط بیشتری عمل کنید. زیرا استفاده بیش از حد از آن باعث می گردد که عکستان زننده و غیر طبیعی به نظر برسد.

اشباع رنگ انتخابی یا Selective saturation

در بسیاری از صحنه ها متوجه خواهید شد که بعضی از رنگ ها، درجه اشباع بیشتری نسبت به سایر رنگ های تصویر دارند به خصوص در خصوص رنگ های قرمز و سبز. در این شرایط به جای تنظیم اشباع رنگ برای کل عکس، می توانید با استفاده از کنترل Hue/Saturation، تنها به تنظیم یک رنگ خاص بپردازید.

اشباع بیش از حد رنگ ها

افزایش اندازه اشباع کلی رنگ ها در عکس با استفاده از کنترل Hue/Saturation، اغلب باعث می گردد که بعضی از رنگ ها، بیش از حد اشباع شوند. استفاده از منوی کشویی در پنجره Hue/Saturation به شما این امکان را می دهد که اندازه اشباع رنگ های انتخابی خود را کاهش دهید، که این کار، باعث از دست دادن بعضی از جزییات می گردد. در عین حال می توانید اندازه اشباع سایر رنگ ها را افزایش دهید.

10. با استفاده از دیافراگم های مختلف، به تصاویر عمق بدهید.

دیافراگم های مختلف را امتحان کنید و مهارت های عکاسی خود را تکمیل کنید تا عکس هایی که ثبت می کنید، توجه هر بیننده ای را به خود جلب کند. به محض اینکه بتوانید کنترل دیافراگم لنز دوربین را به دست بگیرید و برترین نقطه فوکوس را انتخاب کنید، قادر خواهید بود تا توجه بیننده را به داخل کادر جلب کنید. با مهارت پیدا کردن در هنر استفاده از دیافراگم، روی بخشی از عکس که می خواهید توجه مخاطب را جلب کند، می توانید فوکوس دقیق تری داشته باشید و از سایر تکنیک ها برای کامل کردن این هدف بهره ببرید. اندازه دیافراگم، عمق میدان را کنترل می نماید یعنی آن بخش از تصویر که در جلو و پشت سوژه، شارپ و با جزییات، باقی می ماند. هرچقدر که دیافراگم بسته تر باشد، عمق میدان شارپنس افزایش پیدا می نماید. این برای به حداکثر رساندن عمق در تصاویر چشم انداز و ماکرو مفید است. هر چقدر که دیافراگم بازتر باشد، عمق میدان عکس کاهش پیدا می نماید. این نکته، زمانی که می خواهید پس زمینه مزاحم را در عکاسی پرتره تار کنید به کار خواهد آمد. فوکوس و کنترل دیافراگم به یکدیگر وابسته اند. اگر با دیافراگم باز، عکاسی می کنید، دامنه شارپنس عکس محدود است، بنابراین باید نقطه فوکوس را به دقت انتخاب کنید. رعایت این نکته در تصاویر کلوزآپ (close-up) ضروری تر است. چرا که در این عکس ها، حتی با دیافراگم های بسته تر، عمق میدان، میلی متری اندازه گیری می گردد. شما می توانید از این مطلب به نفع خود بهره ببرید. انتخاب نقطه فوکوس و قرار دادن سوژه در میان لایه های محو، توجه بیننده را مستقیم به سوژه جلب خواهد نمود. برای انجام بهتر این کار، باید از لنزهای تله فتو بهره ببرید که پرسپکتیو را فشرده و جزییات پیش زمینه و پس زمینه را محوتر می نمایند.

پس زمینه مناسبی انتخاب کنید.

گرچه استفاده از دیافراگم های باز، موجب محوتر شدن پس زمینه می گردد، اما ممکن است عناصری در پس زمینه وجود داشته باشند که به اندازه کافی از سوژه دور نباشند، در این صورت محو نخواهند شد. پس همیشه در انتخاب پس زمینه عکس دقت کنید. همیشه در مواقعی که از دیافراگم باز استفاده نمی کنید، از دکمه پیش نمایش عمق میدان دوربین (depth-of-field preview)، بهره بگیرید. امیدواریم این مقاله از مجموعه مقالات آموزش عکاسی خبرنگاران برای شما مفید باشد و مهارت شما در عکاسی و استفاده از دوربین را افزایش دهد.

در ادامه از شما دعوت میکنیم برای مشاهدهی تعیینات دوربین و لنزاز بخش محصولات زومیت بهره ببرید؛ مجموعهی کاملی از دوربین کانن، نیکون، سونی، پاناسونیک و دیگر برندهای معتبر در این بخش برای مقایسه تعیینات و اطلاع از قیمت دوربین در اختیار شما قرار گرفته است.

منبع: Digital Camera World

منبع: کجارو