آپارتمان 25متری؛ دیدید ایران رو ژاپن اسلامی کردیم؟ - سرگرمی تفریحی

جهت دریافت خدمات طرح آلاچیق چوبی با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات طراحی و اجرای آلاچیق های مختلف را به ما بسپارید.

طرح ساخت خانه های 25 تا 40متری در تهران جدی تر شده است، موافقان و مخالفان چه می گویند، تجربه دنیای چیست؟

امروز خبر از احداث خانه های 25 تا 40متری برای به تعادل رساندن بازار عرضه و تقاضا در بازار مسکن منتشر شد. خبری که موافقان و البته مخالفانی دارد و واکنش های آن ها در شبکه های اجتماعی بسیار دیده شد. در گزارش امروز سعی نموده ایم درباره مزایا و معایب این خانه های بندانگشتی بنویسیم و مروری داشته باشیم بر تجربه دیگر کشور ها از ساخت این خانه های مینیاتوری.

ساخت خانه های کوچک!

بعضی ها می گویند خانه ملکی، کوچکش هم خوب است؛ شاید همین نگاه باشد که شهرداری را به فکر ساخت خانه های 25 متری انداخته است. هرچند صحبت از خانه های با متراژ زیر 30 متر از چندین سال پیش در برهه های مختلف مطرح بوده و هربار به دلیل مخالفت هایی که صورت می گرفته منتفی شده است، اما از اواخر سال گذشته ساخت آپارتمان های 25 تا 40 متری دوباره مطرح شد و به تازگی شهرداری و وزارت کشور روی آن توافق نموده اند و گویا مورد تایید نمایندگان مجلس هم قرار گرفته که نشان می دهد این طرح به اجرا بسیار نزدیک شده است.

آخرین بار پیشنهاد ساخت خانه های کوچک پاییز 98 از سوی معاون شهرداری تهران به عنوان یک ضرورت مطرح شد. حالا با گذشت بیش از هشت ماه و اوج گیری قیمت ها در بازار اجاره این طرح بیش از هرزمانی به مرحله اجرا نزدیک شده است. شهرداری تهران با تامین زمین و کاهش قیمت آن از بهای مسکن به عنوان تسهیل نماینده اجرای این طرح، پیروزیت این طرح را در سناریو های مختلف آنالیز نموده است. با توجه به این که بیش از 50 درصد قیمت تمام شده مسکن مربوط به زمین است، شهرداری تهران قرار است با تامین زمین، نقش تسهیل نماینده را در این طرح ایفا نماید.

موافقان چه می گویند

عضو کمیسیون عمران مجلس درباره این طرح گفته که در شرایط کنونی با توجه به بازار مسکن و مشکل کمبود عرضه در این حوزه، فراوری مسکن از هر طریقی مثبت است، زیرا این مسئله، عرضه و تقاضا در بازار مسکن را به تعادل می رساند و در نهایت موجب کاهش قیمت مسکن می گردد. صدیف بدری همچنین اعلام نموده برای این که این خانه ها باعث تجردگرایی در جامعه نگردد، به افراد مجرد عرضه نخواهد شد و این مساکن نقطه آغازین برای زندگی افراد است و می توانند پس از گذشت چندین سال از زندگی متراژ مسکن خود را افزایش دهند.

همچنین بسیاری از کارشناسان معتقدند با توجه به بحران مسکن پیش رو در کلان شهر ها احداث خانه های کوچک دیگر نه یک راه چاره بلکه یک ضرورت است و باید برای مقابله با بحران مسکن و افزایش بیش از حد قیمت خانه و به تبع آن اجاره بها به سمت ساخت خانه های ارزان قیمت کوچک گام برداشت تا لااقل زوج های جوان مسائل کمتری برای تشکیل زندگی داشته باشند.

مخالفان چه نظری دارند

یک تحلیلگر حوزه مسکن معتقد است کوچک کردن مقیاس خانه ها با هدف افزایش دسترسی مردم به مسکن ملکی، در گذشته تجربه شده و ناپیروز بوده است. این کارشناس معتقد است اواسط دهه 70 سیاست کاهش متراژ خانه ها کلید خورد و مردم از خانه های ویلایی 150 تا 200 متری وارد آپارتمان های کوچک تر 75 متری شدند. قرار بود با این کار مردم به راحتی خانه دار شوند، اما حالا می بینیم که این مسئله حادتر شده و دسترسی مردم به خانه سخت تر!

حسین عبداللهی پژوهشگر حوزه مسکن هم معتقد است که کوچک کردن خانه ها، راه چاره جبران سیاست های اشتباه سال های گذشته در حوزه مسکن نیست. او دلیل شرایط کنونی را عدم کنترل مسئولان از دلالی در بازار مسکن و کمبود فراوری مسکن دانست و بر این عقیده است که مسئولان می خواهند با کوچک کردن ابعاد خانه ها، این کم کاری را جبران نمایند.

تجربه دنیای در ساخت خانه های مینیاتوری

تأمین مسکن مناسب برای شهفرایندان به ویژه گروه کم درآمد یک چالش در کشور های دنیا برای دستیابی به توسعه پایدار محسوب می گردد. لذا، سیاست های مختلف برای حل آن اجرا شده است مثلا در انگلیس، فرانسه و هلند تجربه مسکن اجاره به شرط تملیک یکی از تجربه های پیروز حل بحران مسکن بوده است، اما یکی دیگر از راه چاره ها ایجاد خانه های کوچک در شهر های عظیم است که دولت ها از آن به عنوان اهرمی برای کنترل بازار و البته حمایت از قشر کم درآمد تر در برنامه های خود استفاده می نمایند.

این خانه ها در بعضی موارد آن چنان کوچک است که به خانه های مینیاتوری، نانو آپارتمان، خانه های تابوتی، قوطی کبریتی، بند انگشتی، استودیو آپارتمان و ... شهرت دارند. مساحت این آپارتمان ها معمولاً بین 25 تا 45 مترمربع است. البته آپارتمان هایی به مراتب کوچک تر از این متراژ نیز درکشورهایی ازجمله ژاپن، کره جنوبی و چندین پایتخت اروپایی وجود دارد.

دولت ژاپن برای این که فاصله محل زندگی با محل کار مردم را در شهر های عظیم همچون توکیو، یوکوهاما، اساکا، ناگویا، کیوتو و کوب کم کند از سال 2005 اقدام به ساخت خانه های کوچک در این شهر ها کرد و حتی برای افراد مجرد جامعه هم خانه های کوچک زیر 10 متر ساخت که بتوانند در آن زندگی نمایند. ژاپن تا چند سال پیش این خانه ها را در سال های اولیه زندگی زوج های جوان رایگان در اختیار شان قرار می داد.

آلمان، اولین پروژه آپارتمان های کوچک را در سال 2011 توسط یک پیمانکار در شهر فرانکفورت کلید زد. طراحی اولیه این آپارتمان ها به منظور استفاده دانشجویان صورت گرفت، ولی نه تن ها دانشجویان که کارمندان و شاغلان فرانکفورت نیز از خرید و اجاره این آپارتمان ها استقبال کردند.

چین هم برای حل بحران مسکن به سراغ خانه های پیش ساخته کوچکی رفته که کمتر از 24 ساعت به هم وصل می شوند و حتی افراد مجرد در چین هم با کمی پس انداز می توانند خانه هایی بین 6 تا 9 متر برای خودشان داشته باشند. در همسایگی چین، اما هنگ کنگی واقع شده است که به دلیل شرایط اقلیمی و جغرافیایی و افزایش جمعیت مجبور شده است به سمت خانه های تابوتی یا کپسولی برود خانه هایی که کمتر از 5 متر هستند.

در آمریکا هم بعضی ایالت ها به تازگی به این سبک ساخت خانه روی آورده اند. مثلا در کلمبیای آمریکا این سبک خانه سازی باب شده است. خانه هایی که به نوشته وال استریت ژورنال، در گذشته نماد زندگی سخت و بدبختی آدم ها بود، اما اکنون به عنوان یک طراحی مدرن مورد توجه قرار گرفته است.

البته این فرایند با اعتراض ساکنان بعضی محله های شهر روبه رو شده است. آن ها از شهرداری و فرمانداری خواسته اند که قوانینی برای جلوگیری از ساخت چنین خانه هایی تدوین نمایند تا مانع از تراکم بیشتر شهری و زشت شدن نمای شهر شوند. مالکان خانه ها از فضا های شکاف مانند میان خانه شان با خانه کناری یا میان آپارتمان ها برای ساخت خانه های کوچک و اجاره آن استفاده می نمایند. این فقط به آمریکا محدود نشده و مثلا در آمستردام هلند، خانه هایی دیده می گردد که عرضش تنها یک متر است.

منبع: روزنامه خراسان