کشف تازه تلسکوپ جیمز وب ، ستارگانی با 10 هزار برابر جرم خورشید در شروع کیهان! - سرگرمی تفریحی

به گزارش خبرنگاران و به نقل از ساینس الرت، ما نمی دانیم اولین ستارگان جهان چگونه بوده اند. با نگاهی به نقاط دوردست کیهان اولیه، ما تنها آثاری از حضور آنها مشاهده نموده ایم. اما به نظر می رسد مدار جدیدی که در تصاویر تلسکوپ فضایی جیمزوب ردیابی شده با ایده جدیدی که در حال توسعه است، هم راستا است: اینکه مدت زمان کوتاهی پس از ظهور اولین ستارگان، غول هایی با جرم 10 هزار برابر خورشید ما وجود داشتند.

کورین شاربونل، اخترفیزیکدان از دانشگاه ژنو می گوید: امروز، به لطف داده های جمع آوری شده به وسیله تلسکوپ فضایی جیمز وب، ما معتقدیم که اولین سرنخ از حضور این ستاره های خارق العاده را یافته ایم.

اولین قطعه این پازل نوعی گروه ستاره ای است که خوشه کروی نامیده می گردد که در جهان ما نسبتا فراوان هستند. حدود 157 جرم در کهکشان راه شیری به عنوان خوشه های کروی طبقه بندی می شوند. آنها خوشه های بسیار چگال و کروی هستند که بین 100 هزار تا 1 میلیون ستاره دارند. و تمام آن ستارگان دارای خواص شیمیایی بسیار مشابهی هستند که نشان می دهد آن ها در همان زمان و از یک ابر گازی به جهان آمده اند.

آن ها بعلاوه اغلب از ستاره های بسیار کهنسال در آستانه مرگ تشکیل شده اند. ستاره شناسان این خوشه های کروی باستانی را فسیل کیهان اولیه می دانند و آن ها را مطالعه می نمایند تا درباره شیمی گذشته کیهان بیاموزند.

اما چیزی واقعا عجیب در خصوص این خوشه های کروی قدیمی تر وجود دارد. آن ها نسبت های فراوانی شیمیایی را نشان می دهند که از ستاره ای به ستاره دیگر فرق دارد و شرح آن سخت است: غنی شدن هلیوم، نیتروژن و سدیم، و کاهش نسبی کربن و اکسیژن.

شرحی که برترین تناسب را با این فراوانی دارد، می تواند سوزاندن هیدروژن در دماهای بسیار بالا باشد. در سال 2013، محققان پیشنهاد کردند که این یکی از راه های ممکن برای دستیابی به این دماهای بالا، در هسته ستارگان بزرگ پرجرم است. ستاره های بسیار بزرگ پرجرم، یعنی ستارگان حتی با جرم حدود 10 هزار خورشید، با هسته های بسیار داغ تر و با فشار بسیار بالاتر از ستارگانی که امروزه در اطراف خود می بینیم.

شاربونل و همکارش مارک گیلس در سال 2018 به این نتیجه رسیدند که ممکن است باد ستاره ای ساطع شده از این ستارگان، محیط بین ستاره ای خوشه های کروی را با عناصر این ستاره ها بیالاید. در همین حال، برخوردهای مداوم با ستاره های کوچکتر جرم ستاره را پُرتر می نماید. هر ستاره ای که از مواد بین ستاره ای آلوده متولد گردد، فراوانی شیمیایی حاصل از ستارگان کلان پرجرم در کیهان اولیه را به ارث خواهد برد.

متاسفانه ستاره های آلوده قدیمی مدت هاست که مرده اند و نور آن ها از خوشه های مجاور مدت هاست که از نظر محو شده است.

بیشتر بخوانید:

• جدیدترین عکس های خورشید با جزئیات باورنکردنی | طوفان های خورشیدی چه تاثیری روی زمین دارند؟

گیلس می گوید: خوشه های کروی بین 10 تا 13 میلیارد سال سن دارند، در حالی که حداکثر طول عمر ابرستاره ها 2 میلیون سال است. بنابراین آن ها خیلی پیش تر از خوشه هایی که در حال حاضر قابل مشاهده هستند ناپدید شده اند و فقط آثار غیرمستقیم آن ها به جای مانده است.

این تحقیق در Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.