خبرنگاران پرواز خیال در خانه نشینی اجباری
به گزارش سرگرمی تفریحی، تهران- خبرنگاران- خدا به خیر کند دشمنِ نامرئی با تمام توان تا پشتِ درِ خانه های تک تکِ ما پیشروی نموده است تا جایی که کسی جایی امن تر از خانه برای مقابله با کرونا پیدا نمی کند؛ برای اکثریت مردم که سهمی در مبارزه مستقیم با این ویروس نحس ندارند، خانه تبدیل به آخرین سنگر و البته بهترین اش شده است.
جهت دریافت خدمات اکیپ بازسازی ساختمان با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.
از اینکه چرا به اینجا رسیده ایم بگذریم! به اینکه چرا زودتر و قبل از رسیدن به درب خانه ها سنگربندی نکردیم؟! یا چرا این موجود ریزِ خطرناک را دست کم گرفتیم کاری ندارم! به اینکه چه کسی و چه زمانی باید سنگ اول را به سمتش پرت می کرد هم همینطور! نه تخصص در شیوه قرنطینه کردن دارم نه از علم اپیدمولوژی چیزی می دانم اما از فرهنگ و هنر کمی سررشته دارم؛ از ابزار تحمل دوران گذار؛ از سلاح ما برای غلبه بر دوران انتظار.
وقتی دشمن کریه شرم ندارد و از هرچیزی که قابل لمس است به عنوان سلاح برای سلطه بر ما بهره می برد تا جایی که از دست های ما به عنوان اصلی ترین راه انتقال استفاده می نماید، راهی نیست جز پناه دریافت در خانه. نقشی که پیش قراولان مبارزه یعنی پزشکان برای عموم مردم در این مبارزه تعریف نموده اند و وقتی همه ما نقش خود را به بهترین شکل ممکن ایفا نکنیم علاوه بر طولانی ترشدن زمان این جنگ دهشتناک، به خط مقدم جبهه مبارزه یعنی پزشکان عزیز و پرستاران قهرمان فشار مضاعف وارد و جان آنها را به خطر می اندازیم.
سوای الزامات اقتصادی برای تامین هزینه های اولیه و خوراک و سایر هزینه های معمول زندگی، در خانه ماندن امری سخت و حوصله سربر است. کمتر کسی از نسل ما به خاطر دارد که چنین اجباری برای در خانه ماندن را تجربه نموده است؛ پس نسخه ای واحد برای آن وجود ندارد جز تبعیت از مدل چینی که به دلیل تفاوت فرهنگی قابلیت اجرای مو به مو ندارد؛ اما وقتی پای حیات و بقا نوع انسان در میان است چاره ای نمی ماند جز رعایت مقررات و قبول دستورات.
برای تحمل این خانه نشینی اجباری بسیاری توصیه می نمایند که به کتاب پناه ببریم. مخزنی سرشار از ایده برای خیال پردازی و بال و پری نامرئی برای پرواز در زمان؛ سرک کشیدن به گذشته و دیدزدن آینده. همزادپنداری با شخصیت داستان های خیالی یا الگوبرداری از روایت های واقعی. فرو رفتن در نقشی دیگر. تخیل وقایع عجیب تاریخ و یا تجریه خیالی زیست در جغرافیایی دیگر. رویاپردازی و تماشای عشقی آتشین یا جنایتی بزرگ. چه ابزاری جز کتاب با فیلم می تواند چنین امکانی فراهم کند تا برای دقایق یا ساعاتی به دور از استرس بیماری یا ترس از ابتلا گذراند.
کمتر کسی به اثرگذاری کتاب مخصوصا این روزهای تاریک بی اعتقاد است. هر اهل فرهنگی که این روزها به تریبون می رسد، توصیه به کتاب خواندن می نماید. برای همین است که بیشتر از هر زمان دیگری از کتاب و فواید کتاب خوانی می شنویم. اگر پای این بیماری ترسناک در میان نبود تعجب آور می نمود که چه شد رسانه ها نقش خود در ترویج کتاب خوانی را ایفا می نمایند؟ یا انگار اراده ای شکل گرفته تا سیاه چاله سرانه کتاب خوانی ما با دنیای پیشرفته را جبران کند! فاصله ای تاریخی به اندازه تفاوت زمانی در بهره گیری از ماشین چاپ.
با توجه به احساس نیاز و تبلیغ زیاد چرا تغییری در فروش کتاب یا موجی همه گیر در فضای مجازی از پناه بردن به کتاب نمی بینیم؟! چرا مردم به رغم نیاز و ضرورت، به اندازه ای که باید از کتاب خواندن استقبال نمی نمایند؟ آیا در این مضیقه زمانی و سختی بیماری، تاوان گذشته نه چندان دور در بی توجهی به کتابت را می پردازیم؟
باید بپذیریم که کتاب خوانی در ایران در بدترین شرایط ممکن واقع شده است. شرایطی که غیر از تعطیلی کامل قابل تصور نیست. کتاب ها در کمترین شمارگان چاپ می شوند و کتاب فروشی ها هم یک به یک ورشکست و رو به تعطیل هستند. کمپین های نجات و مسکن های دل سوزانه اهالی فرهنگ و دوست داران کتاب هم به دلیل عمق بحران تاثیر آنچنانی نداشته و تنها این تعطیلی را به تعویق انداخته است. نویسندگان هم با این شرایط انگیزه ای برای خلق اثر جدید ندارند چون علاوه بر سیستم سانسور دولتی؛ بی رغبتی عمومی هم منجر به فروکش کردن انگیزه و به محاق کشیدن خلاقیت می انجامد. با همه این شرایط دورنمای صنعت نشر در ایران تقریبا رو به زوال و تعطیلی است. برای همین به نظر انتظار بی جایی است که در این بحران و برای ترغیب و پذیرش خانه نشینی مردم روی کتاب خوانی و پناه بردن به کتاب حساب ویژه کنیم.
سرشت انسان با وقوع حادثه و بروز بلا عجین است و بارها و بارها از پس بحران های بسیار بزرگتر از کرونا برآمده است پس این نیز دیر یا زود بگذرد اما تبدیل به تجربه ای بزرگ برای مردم و مسئولان شد که اول خود عادت به کتاب خوانی را تقویت و دوم حمایت از این پدیده گرانبها را در اولویت قرار دهد. زیان حاصل از سرانه پایین کتاب خوانی صرفا به گذران وقت در دوران خانه نشینی محدود نمی شود بلکه سرانه بالا یا پایین کتاب خوانی در ساخت ساختار اصلی و غالب کلی فرهنگ هم سهم بزرگی را ایفا می نماید. شاید برای همین است که مدام این سوال دست به دست و دهان به دهان می چرخد که چرا وقتی پزشکان و همه رسانه ها با بیان خطرات همه گیری این ویروس تاکید دارند و به هر طریقی که می شود از مردم می خواهند برای غلبه بر ویروس کرونا در خانه بمانند اما کمتر گوش شنوایی هست تا جایی که بلافاصله بعد از اعلام تعطیلی؛ جاده های منتهی به شهرهای مسافرپذیر شمال و جنوب با ترافیک روبرو می شود؟! بخشی از نافرمانی خطرناک به سرانه پایین مطالعه کتاب برمی شود! وقتی نمی توانیم از جمع به عنوان یک واحد متکثر اما متشکل برای ایجاد اتحاد در زمان بحرانی مانند بیماری منحوس کرونا نام ببریم و در تعریف جامعه دچار لکنت می شویم و واژه ها به سختی در دهان می چرخند به سهم صنعت نشر در بازار و اقتصاد مربوط می شود!
دنبال مقصر شرایط موجود نیستم که پیدا کردن سهم تقصیر، نیاز به مطالعه علمی و تخصص دارد. این سطور برای ثبت در خاطر جمعی است تا فردا روز که این بحران گذشت، یادمان نرود برای آینده ای که معین نیست چه خواب هایی در سر دارد آماده باشیم و همه حوزه های فرهنگ، خصوصا حوزه نشر را بازتعریف نموده و حراست کنیم.
بی انصافی است اگر صرفا به مسائل اشاره کنیم و از این بگذریم که کسانی همین لحظه و در هنگام اتحاد جمعی در خانه نشینی برای مبارزه با کرونا، کتاب به دست دارند و خیال خود را به دست داستانی سپرده اند تا فردایی بهتر را تجسم و این زمان را سپری نمایند.
منبع: ایرنا